به نقل از «قدس آنلاین»

کدام رشته‌ها شانس اعزام به هانگژو در قالب گروه سوم را دارند؟

تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۵۴۶۷۶

به گزارش قدس آنلاین، تنها ۳ ماه دیگر تا آغاز نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی فرصت باقی است. این درحالی است که ستاد عالی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی ۲۶ فروردین ماه تکلیف ۲ گروه از رشته‌های اعزامی به رقابت‌های هانگژو را مشخص کرد.

طبق تصمیم ستاد عالی بازی‌ها تاکنون اعزام ۲۶ رشته به این دوره از رقابت‌ها قطعی شده اما هنوز ستاد در خصوص کم و کیف گروه اعزامی سوم به بازی‌ها به تصمیم نهایی نرسیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پیش از این قرار بود تا در جلسه بعدی ستاد عالی در خصوص رشته‌های اعزامی در گروه سوم تصمیم‌گیری شود اما هنوز این جلسه سرنوشت‌ساز تشکیل نشده است.

با این حال در جلسه‌ای که در تاریخ ۲۶ فرودین ماه امسال برگزار شده بود، اعلام شد در گروه یک با عنوان رشته‌های قطعی با ظرفیت کامل، رشته‌های کشتی (مردان)، کاراته (مردان و بانوان)، وزنه‌برداری (مردان)، ووشو و کوراش (مردان و بانوان)، تکواندو (مردان و بانوان)، والیبال (مردان)، کبدی (مردان و بانوان)، قایقرانی در رشته کانو و کایاک و روئینگ (مردان و بانوان)، دوومیدانی (مردان) و واترپلو (مردان) اعزام می‌شوند.

رشته‌های صخره‌نوردی (مردان و بانوان)، تیراندازی (مردان و بانوان)، تیراندازی با کمان در اسلحه کامپوند (مردان و بانوان)، هندبال (مردان)، بازی‌های الکترونیک (مردان)، بوکس (مردان)، شطرنج (مردان و بانوان)، وزنه‌بردای (بانوان)، دوومیدانی (مردان و بانوان)، فوتبال (مردان)، تنیس‌روی‌میز (مردان)، شمشیربازی اسلحه سابر (مردان)، دوچرخه‌سواری کوهستان (بانوان) و ژیمناستیک هنری، سه رشته اسکیت (فری استایل)، بسکتبال و جودو، گروه دوم اعزامی رشته‌های قطعی با ظرفیت نامشخص به این رقابت‌ها خواهند بود.

رشته‌های اعزامی گروه‌های اول درحالی مشخص شدند که در این ۲ گروه رشته‌هایی که در بخش مردان شانس کسب مدال بازی‌های آسیایی را نداشتند یا در بخش بانوان در بین ۶ تیم برتر رقابت‌ها قرار نمی‌گرفتند، از اعزام کنار گذاشته شدند. از ابتدا هم سیاست کلی در راستای کیفی‌سازی کاروان اعزامی به هانگژو، مدال‌آوری در بخش مردان و قرار گرفتن در جمع ۶ نفر برتر مسابقات در بخش بانوان بود.

در گروه دوم اما نگاه کمی تلطف شد تا در کنار نگاه ویژه به اعزام رشته‌های پایه چون دوومیدانی، شنا و ژیمناستیک که به احتمال قوی شانسی برای مدال‌آوری در هانگژو ندارند، تمرکز روی این مسئله قرار گیرد که صرف حضور نمایندگان رشته‌های پایه در فینال مسابقات، می‌تواند در آینده پیامد مثبتی برای ورزش کشور داشته باشد. به همین دلیل مقرر شد در این گروه که شامل ۱۷ رشته اعزامی است، حداقل نفرات به بازی‌ها اعزام شوند.

در خصوص رشته‌های اعزامی در قالب گروه سوم اما نظرات متفاوت است. رشته‌هایی چون تنیس خاکی، بدمینتون، گلف، سوارکاری و شیرجه در زمره رشته‌هایی هستند که در هیچ یک از دو گروه اول و دوم ستاد عالی بازی‌ها جایی ندارند اما برای اعزام آن‌ها در قالب گروه دوم، اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند این گروه به همراه چند رشته دیگر می‌توانند با نگاه حمایتی عازم بازی‌ها شوند تا با قرار گرفتن در کورس رقابتی و کسب تجربه در مسیر توسعه قرار گیرند.

این در حالی است که برخی دیگر از اعضای ستاد عالی بازی‌ها با استناد به شاخص‌های در نظر گرفته شده در راستای کیفی‌سازی کاروان، با اعزام این رشته‌ها به هانگژو مخالف هستند.

در کنار این موضوع، وجود برخی فدراسیون‌های تازه تاسیس هم مزید برعلت شده تا فدراسیونی چون بادبانی که این شانس را دارد که از طریق سهمیه یونیورسالیتی حضور در المپیک را تجربه کند، حالا به فکر حضور و محک زدن ورزشکارانش در المپیک آسیایی باشد.

مضاف بر این که برخی فدراسیون‌ها چون بوکس و تیروکمان (ریکرو) و... که بازی‌های آسیایی هانگژو یکی از مراحل کسب سهمیه المپیک برایشان محسوب می‌شود هم در صدد هستند تا با نفرات بیشتری در بازی‌ها حضور یابند.

از طرفی رشته‌هایی چون والیبال (بانوان)، بسکتبال (بانوان)، هندبال (بانوان)، فوتبال (بانوان)، تنیس روی میز (بانوان) هم مدعی حضور در بازی‌ها هستند و همین مسئله باعث شده تا فدراسیون‌های مربوطه تمام تلاش خود را برای افزایش سهمیه‌شان در بازی‌های آسیایی و حضور در بخش بانوان را به کار گیرند.

حال باید منتظر ماند و دید در جلسه بعدی ستاد عالی بازی‌ها، کدام فدراسیون‌ها موفق می‌شوند رای اعضای ستاد را برگردانند و نام‌شان را در لیست اعزام به هانگژو بگنجانند و یا سهمیه حضورشان در این دوره از رقابت‌ها را افزایش دهند.

منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: کمیته ملی المپیک وزارت ورزش و جوانان بازی های آسیایی 2022 ستاد عالی بازی ها بازی های آسیایی رشته های اعزامی مردان و بانوان فدراسیون ها رشته هایی رقابت ها رشته ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۵۴۶۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام بانوان گیلانی نخستین مدارس دخترانه را تاسیس کردند؟

ایسنا/گیلان به مناسبت روز معلم، نام و یاد بانوان فداکاری را گرامی می‌داریم که در تاسیس اولین مدارس دخترانه و ترویج آموزش به دختران گیلان تلاش کردند.

یک سده پیش، آرزوی بسیاری از دختران باسواد شدن بود. روزهایی که تنها مکتب‌خانه و کلاس‌های اکابر، بار آموزشی را در کشور به دوش می‌کشید، در بسیاری از مناطق حتی دختران اجازه نداشتند به مکتب‌خانه بروند؛ سرانجام با آغاز تحولات مشروطه خواهی، زنگ شیوه‌های نوین آموزشی هم در کشور نواخته می‌شود.

ابتدا مدارس نوین برای پسران راه‌اندازی شد و تشکیل مدارس دخترانه با مرارت‌های زیادی روبه‌رو بود و فشارهای اجتماعی و مذهبی برای دخترانی که در کلاس‌های درس حاضر می‌شدند، مضاعف بود.

گیلان و رشت، از استان‌های پیشرو در راه‌اندازی مدارس دخترانه بود. ساختمان مدرسه تاریخی فروغ رشت، سندی بر این مدعاست که رشت از سال ۱۲۸۴ مدرسه دخترانه داشت. در این مدرسه، دخترانی آموزش دیدند که بعدها خود مروج تحصیل دختران دیگر شدند و مدارسی همچون «سعادت نسوان» را پایه گذاردند.

بانوان معلم جهت هموار شدن این راه سخت برای آیندگان، مشقت‌های زیادی را متحمل شدند. امروز مدیون بانوانی هستیم که این سدها را شکستند و نام‌شان در تاریخ هم گم شده است؛ از لابه‌لای منابع، نام چند زن گیلانی پیشرو در آموزش دختران دیده می‌شود.

کمتر از یک دهه از تاسیس نخستین مدرسه دخترانه در تهران می‌گذشت که رشت نیز به همت «آذرمیدخت نیکروان» صاحب یک دبستان دخترانه شد. وی در سال ۱۲۹۳ اولین مدرسه دخترانه را در رشت دایر کرد که نتیجه آن برگزاری اجتماع شکستن شیشه‌ها، پرتاب سنگ و کلوخ از سوی مردم به وی و مدرسه‌اش بود اما تلاش‌ها همراه با شکیبایی ادامه داشت. این در حالی بود که هنوز مدرسه پسرانه دولتی هم به طور رسمی در گیلان دایر نشده بود؛ اوایل تیرماه ۱۲۹۸ خورشیدی مدرسه نمره یک پسرانه در یک خانه استیجاری راه‌اندازی شد.

«پوراندخت خدیو» یکی از شاگردان مدرسه سعادت نسوان رشت (تاسیس ۱۲۹۶ خورشیدی) در خاطرات دوران تحصیلش می‌نویسد «فراشی به نام مراد مامور بود که هر روز سر خیابان بایستد تا پسرهای مدرسه شاهپور با گلوله‌های برفی به جان ما نیفتند و درس خواندن ما را مسخره نکنند.»

مدرسه «شمسیه» (۱۳۲۷ه.ق) نیز یکی دیگر از مدارس دخترانه بود که پیش‌تر به همت شیخ علی طالقانی دایر شده بود، این مدرسه بعدها به نام مدرسه بنات اسلامی به مدیریت خانم احترام السیاده با کمک‌های دولتی به حیات خود ادامه می‌دهد.

از بین زنان پیشرو در آموزش دختران، تلاش‌های «روشنک نوعدوست» چشمگیرتر است. روشنک نوعدوست متولد ۱۲۷۷ در رشت است، وی در ۲۱ سالگی، ریاضی و عربی و فارسی را به کمال می‌دانست و دبستان سه کلاسه‌ای در سال ۱۲۹۶ خورشیدی در رشت افتتاح کرد.

منابع نوشته‌اند روشنک نوعدوست دختران بی بضاعت را با هزینه شخصی آموزش می‌داد. وی به شاگردانش یادآور می‌شد: «دختران من یک مادر خوب و فداکار اما بی‌دانش، هیچ وقت کافی نیست».

فعالیت‌های فرهنگی روشنک نوعدوست به معلمی بسنده نمی‌شد زیرا تشکیل اکابر، کتابخانه، برنامه‌های سخنرانی و از همه مهم‌تر انتشار نشریه «پیک سعادت نسوان» از برنامه‌های روشنک نوعدوست بود. او بین سال‌های ۱۳۰۶تا ۱۳۰۷ دو ماهنامه خود را منتشر می‌کرد.

روشنک در شماره ۶ نشریه معترض می‌شود که تعداد مدارس دخترانه در این زمان در گیلان ۲۰ مدرسه است که تنها هفت مدرسه دولتی بوده و در مقایسه ۵۰ مدرسه پسرانه در گیلان است که ۱۲ مدرسه ملی و ۳۸ مدرسه دولتی است. نشریه پیک سعادت نسوان به دلیل سرمقاله‌های اعتراض‌آمیز در تبعیض تحصیل میان دختران و پسران سرانجام بسته می‌شود.

فریدون نوزاد در کتاب تاریخ نمایش، درباره این بانوی روشنفکر می‌نویسد: «اگرچه روشنک نوعدوست توانسته مدرسه را حفظ نموده و از چنگال خونین بعضی دولتیان نجات دهد ولی تا سال ۱۳۲۰ کاملا تحت نظر شهربانی بود.»

«خدیجه نظرداد»، بانوی فرهیخته دیگری است که در سال ۱۲۹۸ در غازیان بندر انزلی متولد شد. او در شرایطی درس خواند که فراگیری دانش دختران تنها محدود به رفتن به مکتب‌خانه و مدارس خصوصی بود. او پس از اتمام تحصیل و در شرایطی که اغلب خانواده‌ها راضی به تحصیل دختران در مدارس دولتی نبودند، در خانه پدر مدرسه‌ای با عنوان «مدرسه ملی» برای آموزش دختران انزلی برپا کرد.

دختران نوجوان با پرداخت شهریه مختصری نزد خدیجه نظرداد خواندن و نوشتن می‌آموختند. از سال ۱۳۱۶ خورشیدی وی به دعوت اداره فرهنگ بندر انزلی، در دبستان سنائی غازیان به تدریس می‌پردازد و پس از سه دهه فعالیت پرثمر فرهنگی در کسوت مدیر دبستان فاطمیه سیاح غازیان بازنشسته می‌شود؛ طی این سال‌ها نه تنها آموزگار دختران انزلی بود، بلکه دانش آموزانش او را دوست، مشاور و مادر روحانی خود می‌دانستند.

این بانوی فداکار و معلم دختران انزلی در نخستین ساعات بامداد روز چهارشنبه ۱۹آذر ۱۳۸۲ در یکی از آپارتمان‌های شهرک اکباتان تهران چشم از جهان فرو بست.

«نوش آفرین پورزردشت» نیز جزء اولین معلمان زن در لشت‌نشا بود. شکل‌گیری تشکیلات فرهنگی در لشت‌نشا مرهون همت و پشتکار امین‌الدوله و پورزردشت بوده است (نشریه گیله وا سال ۱۷ ویژه نامه لشت نشا).

انتهای پیام